donderdag 25 apr 2024

INTERVIEW: De schoonheid van codes en patronen

In gesprek met Harm van der Laan – Mede oprichter Tall Tales Company
Tekst door Jan Van den Bossche

De Rotterdamse Tall Tales Company maakt hedendaags circus en is dit jaar artist in residence! Samen met barokorkest B’Rock wagen ze zich aan een nieuwe versie van
Bachs 300 jaar oude Johannes-Passion. En met de voorstelling Square Two toveren ze de binnenstad om tot een uniek openluchtmuseum. Acrobaat en medeoprichter
Harm van der Laan vertelt.

‘Wij maken gebruik van het grote theatrale potentieel van het circus. Boven op iemand gaan staan is leuk en knap. Maar zo een beeld vertelt ook iets, bijvoorbeeld over machtsverhoudingen. Circus roept emoties op. Daar werken we mee. We zitten dus echt op het snijvlak van circus en fysiek theater.’

Toch is de stap naar de Johannes-Passion een grote.

‘Zeker! We zijn samen met het festival op zoek gegaan naar de meer theatrale composities van Bach, dan kom je al gauw bij de passies uit. Dat was ook wel intimiderend. Bach is toch een beetje heilig, daar moet je wel recht aan doen. We zijn heel blij dat artistiek leider Marieke Hopman ons aan B’Rock heeft gekoppeld. Zij zijn heel erg bezig met het naar het hier en nu brengen van die oude muziek. We gingen op zoek naar de thema’s en de fragmenten die voor hen belangrijk waren. Voor een theatrale voorstelling moesten we de passie wel wat inkorten, tegelijkertijd intensiveren we de beleving.’

Waar zijn jullie op uitgekomen?

‘We hebben ervoor gekozen om de rol van Jezus naar het podium te brengen. Dat is best wel spannend natuurlijk. We maken delen uit zijn verhaal en de onderliggende
thema’s zichtbaar via circus. Op andere momenten voegen we met onze bewegingen een laag toe aan de muziek. Daar leent acrobatiek zich goed voor. Je kunt het net als muziek ook erg structureel benaderen, door bijvoorbeeld een tegenlijn te spelen of een contrastkleur te maken. Dat ligt ons heel erg.’

Over die muzikale kant van de acrobatiek gaat ook de voorstelling Square Two?

‘Ja, het uitgangspunt is: wat als Bach niet gecomponeerd maar gejongleerd zou hebben? Deze voorstelling gaat over de schoonheid van codes en patronen, in ons jongleren, maar ook in de omgeving, in de bomen, de architectuur. Het is een echt locatieproject en we richten ons naar de plek waar we spelen. We werken hiervoor samen met beeldend kunstenaar Don Satijn, die bijvoorbeeld alle manieren heeft onderzocht waarop een lijn zich een weg kan banen door een kubus. Waarom spreken sommige meer tot ons dan andere? In deze voorstelling spelen we met de toonladders van het jongleren. Het publiek volgt ons op onze route en ontdekt de stad met nieuwe ogen.’